Category: default

03 10 06 - 23:39

Oschersleben is lollig. Hannover ook wel...

En omdat het in Oschersleben zo leuk is, bedacht hoofdsponsor Cor dat het wel aardig zou zijn om met een nog veel leuker gezelschap mijn kunsten te komen aanschouwen. Dus gingen er 2 busjes van Pinkeltje met aan boord 11 inzittenden richting Oschersleben om het allemaal mee te maken. Ze hebben het naar hun zin gehad, is me verteld.

Op donderdag waren Willem en ik al vertrokken om onze intrek te nemen in een hotel waar ook Jeroen van Lierop met vader John en Suzanne Jager met vader Remko verbleven. We hebben de avonden daar samen in een prima stemming doorgebracht.

Op vrijdag de eerste verkenning van het circuit. Wat een leuke baan! Wel lastig en het vergde best wat tijd om te snappen hoe alle mogelijke fouten vermeden konden worden, maar hij staat meteen hoog op mijn lijstje van leuke circuits.

De eerste race heb ik nogal anoniem in het achterveld doorgebracht en eindigde ik als 11e van de 15 deelnemers. Ik had de lijnen nog niet helemaal te pakken, maar zou vanaf dat moment gedurende het hele weekend mijn rondetijden wel gaan verbeteren. In de tweede race ben ik als 9e geklasseerd. Jochen Pethke, die ik gedurende het hele weekend om mij heen had en met wie ik een paar leuke gevechten had, wist me nu voor te blijven. Tijdens deze race was Pieter van der Walle er af gegaan en Ron Spee zag geen kans om hem te ontwijken. Dat leverde 2 total losses op. Slikken voor beiden, zeker voor Pieter die bij de allereerste training van het seizoen al een zeer zware schade had opgelopen.

Op zaterdag arriveerden de supporters vlak voor aanvang van de 3e race, die ik opnieuw als 9e wist af te sluiten. Wel weer mijn rondetijd verbeterd.

Bij de start van de 4e race had ik het vaste voornemen mijn supporters waar voor hun geld te geven. Bij de start van de eerste 3 races was het rode licht na 2 tot 2,5 seconde gedoofd en, erop vertrouwend dat dit een gewoonte zou blijken, liet ik na 2,5 seconde wachten de koppeling opkomen. Dat was een misrekening, besefte ik al snel en ik trapte de rem maar weer in toen het licht rood bleef. Prompt ging het licht weer uit en ik trapte het gas weer in. Ik kreeg aansluiting met de rijders voor mij en begon aan een, eerlijk gezegd, heel goede race. In de tweede ronde (of was het nou de derde?) passeerde ik Jeroen van Lierop en lag ik op een vierde plek. Een ronde later zag ik gele vlaggen, ik hield een beetje in en Jeroen kwam er langs. Gezien de latere gebeurtenissen houden we nu maar in het midden of dat nou net voor of net na die gele vlag was.

Die auto van mij kent gigantisch veel onderstuur. Dat speelt me wel eens parten, maar, hoewel zoiets natuurlijk over een hele ronde gewoon tijd kost, kostte het me op deze baan verder geen plekken. Hoewel duidelijk minder snel dan het treintje achtervolgers achter me, zag ik, juist door de karakteristiek van de baan, kans om mijn plek vast te houden. Wat zullen ze achter me gevloekt hebben! Ik finishte als vijfde en was dik tevreden met dat resultaat, totdat me duidelijk werd gemaakt dat die start geen genade kon vinden in de ogen van de wedstrijdleider. Bij mijn racetijd werd 20 seconden opgeteld en in plaats van een vijfde of mogelijk zelfs vierde plek werd ik nu als tiende geklasseerd. Balen dus, maar helaas wel terecht.

Na het vieren en betreuren van het resultaat met de supporters werd het tijd voor een erg gezellige avond in Magdeburg waarheen we inmiddels waren verkast.

De volgende dag, toen Willem, Lies en ik onderweg waren naar Nederland vernam ik telefonisch van Cor dat er een probleem was met een van de busjes. Ter hoogte van Hannover heeft men het ding achtergelaten op een parkeerplaats en is men met het resterende busje verder gereden. Natuurlijk bood ik Cor aan om de volgende dag het ding met de aanhanger te gaan ophalen. Dat deden we dus.

Enige uren na ons vertrek, bij de afrit Garben, wees Cor het busje aan op de tegenoverliggende parkeerplaats en nam ik de afrit. Prompt stopte mijn Santa Fé ermee. Zo stonden dan, gescheiden door een snelweg en 200 meter, twee Nederlandse kapotte auto's in Duitsland langs de weg. De ADAC sleepte de Santa Fé en de ambulance naar een dealer waar men om 17.30 uur niets meer kon doen. Dus maar eens een hotel opgezocht. Wel eens gehoord van de Hannover Messe? Ook begrepen dat de hotelprijzen dan verdubbelen? Ik weet er inmiddels alles van. Voor EUR 200 wisten we met moeite nog een van de laatste beschikbare kamers te scoren. Zonder ontbijt natuurlijk, want dat kan niet voor zo'n schijntje, dat is logisch. Bij de garage stelde men rond het middaguur vast dat er een sensor kapot was, die natuurlijk niet in voorraad was, maar gedurende de komende nacht zou worden afgeleverd vanuit Frankfurt. We hebben gekozen voor een ander hotel in een buitenwijk waar wel heel veel ruimte was, maar douchen slechts mogelijk bleek met gebruikmaking van een flesje afwasmiddel. Zo'n hotel dus... Wist u overigens dat Hannover gratis openbaar vervoer kent? Nou, de inboorlingen daar ook niet, maar heel onnozel uit je ogen kijken levert toch menig gratis ritje op. Enfin, de auto was de volgende dag weer in orde, busje opgeladen en huiswaarts gereden.

Conclusie: Oschersleben is geweldig, maar waarom ligt het zo'n roteind weg? En moeten we echt langs Hannover?