Category: default

22 06 06 - 00:51

Zolder - we zijn weer 3 races verder!

Met enige vertraging, er ging een vakantie tussendoor, alsnog een terugblik op het jaarlijkse uitstapje naar Zolder

Zolder was gezellig en leuk, maar lastig. Daags tevoren de barre tocht ondernomen en 's avonds in het hotel een paar biertjes gedronken. Kennis gemaakt met nieuwkomer Jorrit Jan Verlaan, die het in zijn hoofd had gehaald om van alle kleuren die er bestaan, uitgerekend RAL 4003 te gebruiken om zijn Volvo op te vrolijken. Dat is dus precies de kleur die ik ook net had aangebracht. En bedankt hé! Nou ja, hij lust een biertje, dus hij zal verder wel deugen. Ook vriend en sponsor Bobbe was met partner Lillian aanwezig om bier te drinken, eh, mij aan te moedigen.

De volgende dag maar eens kennis gemaakt met de vernieuwde baan. Het asfalt op Zolder is volledig ververst en iemand heeft in al zijn wijsheid besloten dat de eerste chicane moest worden verlegd. Dat hadden ze natuurlijk nooit moeten doen, want de oude configuratie lag mij wel, maar het was even niet anders. De training verliep niet helemaal optimaal en ik stond, hoewel goed geluimd, nogal achteraan. De eerste race was in feite snel afgelopen voor me. In de eerste ronde al kreeg ik, na een weer heel erg lekkere start, in de Bianchi-bocht een onnodig en nogal smerig zetje en schoof ik de grindbak in. Ik had het ding wel op het asfalt kunnen houden hoor, maar als je achterstevoren wegglijdt en je ziet er een paar hard op je afkomen dan heb je echt geen zin om op de rem te trappen, daardoor op het asfalt te blijven en vervolgens een halve voorkant te mogen afschrijven. Nee, laat maar gaan, dan maar eraf. Na een rondje of twee had het interventieteam mij al (...) bereikt en werd ik uit de bak gesleept. Ik ben er nog maar eens voor gaan zitten. Je weet immers nooit wie er nog stilvallen en of je daardoor nog een plekje kunt opschuiven voor de volgende race. Het had allemaal geen succes en ik mocht dus behoorlijk achteraan staan voor de tweede race.

Die tweede race verliep incidentloos en ik mocht uiteindelijk als 18e aan de derde en laatste race van de dag beginnen. Dat werd op zich een hele leuke, met leuke gevechten achterin het veld, maar helaas ben ik 2 rondjes voor de streep in de Rea-bocht van achteren zwaar geraakt door Luc Brandts die ineens zonder remmen zat of zoiets. Hij ging eraf, ik bleef op de baan en heb de race gewoon kunnen uitrijden.

Later bleek ik hierdoor toch wel een forse schade te hebben opgelopen en de hulptroepen, in de vorm van Paul en Willem, hadden het tijdens mijn vakantie nog druk om de gepijnigde 490 weer toonbaar te maken, met dank aan Christ van der Peijl (je weet wel, die jongen die niet alleen leuk kan sturen, maar ook zo lekker remblokken kan wisselen) voor het per koerier aanleveren van de nodige onderdelen.

Na afloop van de race richting Lisse gegaan, de auto gelost, de ambulance teruggebracht naar de verhuurder en de volgende ochtend braaf ingecheckt richting Australie, in de terechte hoop dat de hulptroepen de auto weer tijdig recht zouden krijgen voor het Super Race Weekend.